Szafir jest jednym z czterech minerałów zaliczanych do kategorii podstawowych kamieni szlachetnych, obok diamentu, rubinu i szmaragdu. Chociaż najbardziej znanym kolorem szafiru jest ciemnoniebieski, szafiry występują w wielu kolorach. W barwie zielonej nazywany jest wschodnim szmaragdem, fioletowy - wschodnim ametystem, a jasnoniebieski - wschodnim akwamarynem, występują również odmiany czerwone, pomarańczowe i złociste, a nawet białe i czarne.
Co ciekawe, nazwa szafiru pochodzi od greckiego słowa sappheiros, które oznaczało wtedy inny znany już od starożytności minerał - lapis lazuli, o zbliżonej barwie, ale zupełnie innych walorach fizycznych, wizualnych i odmiennym składzie. Szafir jest odmianą Korundu, tak jak Rubin i charakteryzuje się ogromną twardością, co czyni go bardzo pożądanym kamieniem jubilerskim, jak i pozwoliło znaleźć wiele zastosowań w przemyśle, wykorzystując między innymi jego odporność na zarysowania, czy właściwości ścierne szafirowego pyłu.
Największy znaleziony szafir niebieski pochodzi z kopalni Ratnapura na Sri Lance i waży aż 280g, co pozwala określić jego wartość na ponad 300 milionów dolarów. Ma jasnoniebieską barwę i jest zaliczany do gatunku tak zwanych szafirów gwiaździstych. Gatunek ten odznacza się wizualnym zjawiskiem asteryzmu, czyli unikalnego, 6-ramiennego sposobu odbijania światła, co powoduje, że mamy wrażenie, że na jego powierzchni, w zależności od kąta padania światła, ukazuje się mieniąca gwiazda. To samo zjawisko możemy zaobserwować w niektórych gatunkach Rubinu.
Inną, piękna odmianą szafiru jest Szafir Padparadża, co po syngalesku oznacza kolor serca kwiatu lotosu i tak też jest w rzeczywistości - jego barwa jest wyjątkowo subtelna, lekko czerwonawa, wpadająca w beż z odrobiną pomarańczowego. Pochodzi ze Sri Lanki oraz Wietnamu, a jego wartość nierzadko przerasta wysokiej jakości brylanty.
Szafirowi przypisywano liczne ponadnaturalne własności i krążyło wokół niego wiele legend, jedną z najciekawszych było Perskie wierzenie, że ziemia jest podparta ogromnym Szafirem, a odbicie jego głębokiej, niebieskiej barwy nadaje kolor niebu. Moc Szafiru interpretowana była przez lata, w Starożytności wskazywano Szafir, jako kamień mądrości, w Średniowieczu zaś często mówiono o tym, że sprzyja pogodzie ducha. Według horoskopu Majów miał pomagać w odniesieniu sukcesu.
Read more
Co ciekawe, nazwa szafiru pochodzi od greckiego słowa sappheiros, które oznaczało wtedy inny znany już od starożytności minerał - lapis lazuli, o zbliżonej barwie, ale zupełnie innych walorach fizycznych, wizualnych i odmiennym składzie. Szafir jest odmianą Korundu, tak jak Rubin i charakteryzuje się ogromną twardością, co czyni go bardzo pożądanym kamieniem jubilerskim, jak i pozwoliło znaleźć wiele zastosowań w przemyśle, wykorzystując między innymi jego odporność na zarysowania, czy właściwości ścierne szafirowego pyłu.
Największy znaleziony szafir niebieski pochodzi z kopalni Ratnapura na Sri Lance i waży aż 280g, co pozwala określić jego wartość na ponad 300 milionów dolarów. Ma jasnoniebieską barwę i jest zaliczany do gatunku tak zwanych szafirów gwiaździstych. Gatunek ten odznacza się wizualnym zjawiskiem asteryzmu, czyli unikalnego, 6-ramiennego sposobu odbijania światła, co powoduje, że mamy wrażenie, że na jego powierzchni, w zależności od kąta padania światła, ukazuje się mieniąca gwiazda. To samo zjawisko możemy zaobserwować w niektórych gatunkach Rubinu.
Inną, piękna odmianą szafiru jest Szafir Padparadża, co po syngalesku oznacza kolor serca kwiatu lotosu i tak też jest w rzeczywistości - jego barwa jest wyjątkowo subtelna, lekko czerwonawa, wpadająca w beż z odrobiną pomarańczowego. Pochodzi ze Sri Lanki oraz Wietnamu, a jego wartość nierzadko przerasta wysokiej jakości brylanty.
Szafirowi przypisywano liczne ponadnaturalne własności i krążyło wokół niego wiele legend, jedną z najciekawszych było Perskie wierzenie, że ziemia jest podparta ogromnym Szafirem, a odbicie jego głębokiej, niebieskiej barwy nadaje kolor niebu. Moc Szafiru interpretowana była przez lata, w Starożytności wskazywano Szafir, jako kamień mądrości, w Średniowieczu zaś często mówiono o tym, że sprzyja pogodzie ducha. Według horoskopu Majów miał pomagać w odniesieniu sukcesu.